Zodra ik wakker word pak ik als allereerste mijn telefoon. Snel zie ik nog wat appjes in de whatsappgroep van het landelijk bestuur van de JS, die er meestal toe leiden dat ik er ook nog even mijn laptop bij pak om snel een mailtje te versturen. Als ik vervolgens in de sportschool sta werk ik tussen de sets die ik met de gewichten doe door even de rest van mijn mailbox bij. Datzelfde fenomeen speelt zich af op de wc, in de kroeg of als je met vrienden zit te eten. Tegelijkertijd weet ik dankzij mijn telefoon vaak in welke kroeg ik moet zijn, waar het eten goed is of ben ik heel blij dat ik snel kan controleren of het gaat regenen voor ik naar buiten loop. De wereld met de techniek is zoveel makkelijker, maar zoals een groot filosoof ooit net niet zei “elk voordeel heb zijn nadeel” (jaja het was andersom, maar dat maakt mijn verhaal niet lopend). Het levert ook extra druk op. We verwachten van elkaar altijd bereikbaar te zijn. Waar sociaaldemocraten jaren gestreden hebben om acht uur te werken, acht uur te slapen en acht uur vrije tijd te hebben nemen de acht uur werk langzaam de acht uur vrije tijd over. We zijn niet meer in staat om van kantoor te gaan en het werk echt tot morgen te laten als je kantoor eigenlijk in je broekzak of op zijn minst rugzak past. De blauwe vinkjes kunnen misschien uit, maar in een groep dan weer niet. We willen altijd van elkaar weten waar we zijn of we niet toch kunnen reageren of we het niet gewoon negeren. Laten we elkaar toch ook wat vaker die vrije tijd gunnen, de telefoon wegleggen als we zitten te eten en gewoon acht echte uren nemen voor vrije tijd. Misschien dat ik me morgen eerst nog een keer omdraai voordat ik mijn telefoon pak.

Waarom ben je lid geworden?

“Ik heb politiek altijd al interessant gevonden,” vertelt Boris de Jong (20) op deze zonovergoten zaterdag van september. “Ik studeer ook politicologie hier in Amsterdam. Je krijgt dan veel theorie, maar door lid te worden van de Jonge Socialisten hoop ik ook te kunnen proeven hoe het is om actief te zijn in de politiek.” Via bekenden uit zijn eigen netwerk kwam hij bij de JS terecht en alhoewel hij nog maar net begonnen is, merkt hij dat hij al snel leert: “Als je bijvoorbeeld op een activiteit bent en je praat met iemand die kandidaat is (voor het voorzitterschap van de PvdA, red.) dan leer je eerder de taal van de politiek spreken dan in de collegebanken. Mijn oom zit ook bij de PvdA. Hij vertelde me dat het niet alleen theorie is, waar de politiek om draait. Het gaat ook echt om de praktijk.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik wil sowieso ervaring opdoen; ik ben nog echt een groentje. Verder denk ik dat Europees beleid mij het meest aanspreekt. Ik vind het heel interessant maar zie ook de haken en ogen van de EU. Onze toekomst is in Europa; daarvoor is Nederland zelf een veel te kleine speler.” De politieke discussies zal Boris als politicoloog in spe niet schuwen: “Alhoewel misschien niet iedereen open staat voor een politieke discussie, vind ik dat wel leuk; om over politiek met mensen te praten. Dat hoop ik ook bij de Jonge Socialisten te doen.”

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat Anne de Rooij (27) lid werd van de Jonge Socialisten. “Ik was altijd al zo’n type wereldverbeteraar geweest. Toen ik ging studeren leerde ik de JS kennen tijdens de Zomertour in Amsterdam en ben ik gelijk lid geworden.” “Je leerde snel veel vaardigheden; dingen waar ik in mijn huidige werk bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie nog altijd gebruik van maak. Bijvoorbeeld het kunnen relativeren van zaken, het goed kunnen omgaan met druk, leren kritisch te zijn. Al die skills kan je leren, maar de ervaring die je opdoet is ook erg waardevol.” Als oud landelijk bestuurslid, oud voorzitter van de JS Amsterdam en vooral ook oud hoofdredacteur van de Lava is ze dan ook heel actief geweest binnen én voor de vereniging. “Het leukste aan de JS vond ik altijd dat je een soort team bent. Je krijgt advies en geeft het aan anderen; zo leer je van elkaar en steun je elkaar.” Tot deze zomer was ze ook lid van het partijbestuur van de PvdA, waar ze echter het gevoel had niet op de juiste plek te zitten: “Ik ben daarvoor te activistisch. Na het verlies op 15 maart zeiden sommigen dat we weer een grote volkspartij moeten worden, maar er bestaan geen volkspartijen van negen zetels. We moeten juist goed kijken hoe je op links een echte beweging krijgt.” Als partijbestuurslid vond ze de afstand tot dat activisme te groot: “We moeten verder; kom in actie!”

Ken je die grap van Abraham Lincoln die zegt dat niet alles wat op het internet staat waar is? Voor steeds meer mensen is het leven zonder computer, laptop of smartphone onvoorstelbaar. Over hoeveel jaar weten jongeren niet meer dat het envelopje dat nu als symbool voor je e-mailprogramma dient, vroeger daadwerkelijk werd gebruikt om post mee te versturen en dicht gelikt diende te worden? Of dat Willem Drees en Joop den Uyl niet op Twitter zaten? De herinnering aan hoe anders het leven was voordat het internet bestond wordt steeds vager. En dan kan je je nog wel een vergissen, bijvoorbeeld in Lincolns kennis over het wereldwijde web.

Lees verder; klik hier…

Als linksmens denk ik altijd goed op de hoogte te zijn. Het nieuws volgen, dat is belangrijk. Die mening lijken veel JS’ers te delen. Elke dag delen mijn socialistische kameraden uit binnen- en buitenland nieuwsartikelen op Facebook, die vervolgens in nogal lange reacties besproken worden. In tegenstelling tot de rest van de wereld weten wij wél wat er gaande is! Maar is dat wel zo?

Lees verder; klik hier…

Terwijl wij enthousiast onze levens delen met onze online vrienden, houden we geen rekening met de risico’s die daaraan kleven. Voormalig Tweede Kamerlid op het gebied van IT, Astrid
Oosenburg, en cybersecurity expert Mischa van Geelen waarschuwen voor die risico’s en hoe wij ons kunnen beschermen.

Lees verder; klik hier…

In de begindagen van het internet was toegang tot de digitale snelweg nog maar beperkt tot universiteiten en hogescholen. Elke september stroomden hordes nieuwe studenten het internet op, waaronder op het veelgebruikte Usenet-forum; een soort Reddit van het begintijdperk. Daar stelden de nieuwelingen allerhande beginnersvragen of hielden zich niet aan de mores die op het Usenet-forum heersten. De nieuwe studenten leerden echter snel de normen van het nieuwe communicatiesysteem, of ze raakten gedesinteresseerd in het systeem, waarna het oude leventje op de fora weer verder ging. Tot september 1993. De grote massa ontdekte het internet, aangejaagd door bedrijven die een nieuwe markt zagen ontstaan, waarna de influx van nieuwe gebruikers nooit meer zou stoppen. Elke maand kwamen er meer en meer gebruikers bij, die het Usenet-forum overrompelden en de oudgedienden van hun stuk bracht. Sindsdien is die september bekend komen te staan als de Eternal September; de september die nooit eindigde. Voor de PvdA had een andere september misschien wat langer mogen duren. September 2012 welteverstaan, toen onze partij een grote overwinning behaalde tijdens de Tweede Kamerverkiezingen. Dat is iets voor andere tijden; inmiddels ligt 15 maart steeds verder achter ons en worden de gevolgen van zo’n verkiezing ook steeds zichtbaarder. Niet alleen met een nieuw kabinet, dat nu pas uit de coulissen stapt en er een ‘fuck-mensen, leve-het-grootkapitaal’ mening op nahoudt. Ook de Lava zelf zal noodgedwongen op de schop moeten om te bezuinigen in het nieuwe jaar. Dat betekent echter nieuwe kansen, een grote uitdaging en mogelijk ook vooral veel vragen, waarover ik graag met jullie samen op ons Najaarscongres (én jubileumcongres: 40 jaar JS!) in Leeuwarden in gesprek.