Lava ontmoet de “boze burger”

“In Nederland gaat het eigenlijk hartstikke goed,” zegt Assunta (75) op een gezellige zaterdagmiddag in de Saroleastraat in Heerlen. “Ik kom zelf oorspronkelijk uit Italië. In Nederland gaat het echt beter, het gaat hier het beste. De buitenlanders die hier allemaal komen klagen te veel. Ik kijk ook Duitse televisie en veel Italiaanse televisie. In Italië slapen ze gewoon op straat en hebben ze het er veel slechter dan hier, maar ze komen binnen en klagen gelijk. Ze moeten daar vechten om het eten”.

Zelf kwam Assunta op 25-jarige leeftijd van Sardinië op vakantie naar Nederland, waar ze prompt een leuke man ontmoette en besloot te blijven. Toch vindt ze dat het hier geen ‘melting pot’ moet worden. “Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat al die mensen hier komen vanwege de oorlog. Die mensen moeten geholpen worden, maar hoeven dan hier niet te blijven”. Aanpassen aan de omstandigheden die er hier zijn, vindt ze het belangrijkste. Zoals ze zelf ook heeft gedaan, al die jaren terug. “Jongeren zijn niet dom, die passen zich goed aan en zijn alert op wat er speelt,” zegt ze hoopvol over de jongere generatie – een generatie die in rap tempo Heerlen verlaat. Wat ze gaat stemmen op 15 maart weet ze nog niet. “Ach, het is zoals het is,” verzucht ze als ze zich weer bij het winkelend publiek voegt.

Hendrik:

“Ik ben niet boos. Met mij gaat alles goed!” zegt Hendrik (86), die ik tegenkom in een Albert Heijn in de Groningse volksbuurt Vinkhuizen. “Ik begrijp wel waarom sommi-ge mensen boos zijn. Er is armoede in de wereld, er is oorlog. Maar hier niet. Waar de liefde heerst, is ook geen oorlog.” Hendrik oogt veel jonger dan hij is en zijn ogen stralen als hij het heeft over zijn leven. “Ik ben Groninger, en ik woon nu de laatste zeven jaar in de stad. Ik ben nu voor de tweede keer getrouwd, alweer bijna zeven jaar. We hebben samen 12 kinderen en 30 kleinkinderen!”

“Mijn vrouw heeft een attaque gehad, en nu… ja, ze vergeet, en ik kan haar praktisch niet meer verstaan. Drie jaar geleden hebben we haar naar een verzorgingshuis ge-bracht, maar daarvoor heb ik haar zelf verzorgd. We zijn wel heel tevreden over waar ze nu zit. Je hoort er wel eens andere dingen over, maar je moet niet vergeten: het zijn mensen die het doen. Je kunt het die mensen niet kwalijk nemen, zij doen hun best. Maar als je liefde voor het vak hebt, dan komt dat goed.” “Dat wil ik ook aan jongeren meegeven: liefde voor elkaar, en begrip voor elkaar. Ie-der in zijn waarde laten. Liefde heeft ieder mens nodig. En een schouderklopje.”

Florance:

“Ik volg het eigenlijk de laatste tijd allemaal niet meer. Ik heb wat er in Amerika gebeurd is, meer gevolgd. Wat ik ervan vind? Ja, niet zoveel eigenlijk,” vertelt Florance (39) met een parelwitte glimlach. “Ik heb er niet eens echt een mening over – ik ben van mening dat de gewone burger niet zoveel te zeggen heeft, eigenlijk.” Ze staat voor een winkel waar ze net naar binnen keek, midden op een drukke winkelstraat in Den Haag. “Ook al stem je wel, uiteindelijk worden de dingen die beloofd worden niet waargemaakt. Het is nu niet zo erg als in Amerika, maar toch. De vraag is: heeft het nog wel zin om te stemmen? Op gegeven moment word je dan meningloos.”

Kan wat daar gebeurde, ook hier gebeuren? “Ja, natuurlijk. Wat je ook stemt, de partijen doen toch wat ze willen. Ik sta in het midden.” “Ik weet nog niet of ik ga stemmen op 15 maart. Ik wil me nog verdiepen in de partijen. Ik wil niet dat mijn stem gaat naar één van de grotere partijen, dus het wordt sowieso een kleinere partij voor mij. Vroeger was het altijd de PvdA, maar dat is ook weer… veranderd.” Haar boodschap aan de jeugd van tegenwoordig? “Wel altijd stemmen!”

categorieën: Lava 19/1