“Terwijl er ongeveer net zo veel vrouwen als mannen in Nederland leven, bekleden zowel in het bedrijfsleven als de politiek veel minder vrouwen een topfunctie. Eind 2017 bleek zelfs maar 30% van de raadsleden vrouw te zijn. In mijn eigen gemeente Roerdalen, is dit zelfs nog minder. Naast het gebrek aan vrouwen in de politiek, vind ik dat de jongeren in ons land onder vertegenwoordigd worden. Dit, terwijl we van de politiek verwachten dat dit een afspiegeling van de samenleving is. Als we denken aan iemand die een politieke carrière ambieert denken veel mensen nog steeds vaak aan een man. Vrouwen zouden best iets ambitieuzer mogen zijn, want zij zouden veel kunnen bereiken door middel van politiek. De raadszaal zou wel eens gesierd mogen worden met wat meer empathie en betere compromissen, iets wat met meer vrouwen beter gerealiseerd kan worden. Ook jongeren kunnen een frisse, politieke wind door de raadszaal laten waaien. Samen maken wij het verschil. Ik vind het positief dat binnen onze partij aangemoedigd wordt dat vrouwen en jongeren meer betrokken en politiek actief zijn. Als jongeren en vrouwen beter vertegenwoordigd worden in de (lokale) politiek, denk ik dat zij zich echt betrokken en gehoord zullen voelen. Ik heb nu, naast veel andere jonge vrouwen binnen de PvdA, de stap gezet om mij kandidaat te stellen voor de gemeenteraad van Roerdalen. Hopelijk kunnen wij op deze manier de politiek stukje bij beetje een betere afspiegeling van de samenleving laten worden.”

“Pas sinds november vorig jaar ben ik politiek actief geworden. Mijn moeder vertelde altijd als ze terug kwam van een vergadering van de Partij van de Arbeid hier in Heusden erover. Toen ik daarna met een Tweede Kamerlid van de partij praatte werd ik echt geïnspireerd om me aan te melden. Wat me namelijk vooral zorgen baart is dat vrijwel iedereen in de politiek actief is man is, en ouder. Ik vind het jammer dat er niet zoveel jongeren actief zijn in de politiek. Door de straat op te gaan en campagne te voeren hoop ik jongeren in Heusden mee te nemen. Wij voelen ons niet gehoord. Misschien denken sommigen dan als snel dat we zelf het probleem zijn. Maar wij gaan ervoor zorgen dat mensen wel naar de jongeren luisteren. De stem van de jongere moet gehoord worden; doen jullie met me mee?”

“Je ziet bij sommige partijen echt een gemis aan vrouwen, daar maak ik me wel zorgen over. Soms plaats ik iets op Facebook over vrouwen die actief zijn in de politiek en dan krijg je een reactie die écht uit de jaren vijftig van de vorige eeuw komt. Iets in de trant van: ‘Dan kunnen ze lekker in de keuken blijven.’ Dat kan echt niet meer. Ik kan me erg boos maken over dat soort reacties, omdat het vrouwen tegenhoudt in onze samenleving. We worden er als maatschappij niet beter van als dit beeld van de vrouw wordt versterkt. Daarnaast ben ik jong; nog maar 18 jaar. Soms wordt er gedaan alsof jongeren niks weten, maar bij bepaalde onderwerpen weten jongeren gewoon veel meer af dan ouderen. In onze moderne maatschappij met veel internet en social media helemaal. Daarnaast je jongeren ook om actief betrokken te blijven bij je stad, als ze zien dat iemand van hun eigen leeftijd bijvoorbeeld in de raad zit. Dan zien ze dat ze echt niet oud en grijs hoeven te zijn voor er naar hen geluisterd wordt, maar weten ze dat ze ook nu al gelijk meedoen in onze democratie. Zelf vind ik politiek erg interessant en vind ik het belangrijk dat vrouwen en jongeren een stem hebben in onze stad. Ik wil me inzetten voor heel Gouda. Onder andere voor meer leerplekken in de bibliotheek; onderwijs is voor iedereen en die plek moeten we creëren. Daarin werk ik samen met Darine el Houfi, van huiswerkbegeleiding De Toekomst. Er zijn genoeg gezinnen waarin jongeren geen ruimte hebben thuis om rustig hun schoolwerk te maken of aan zelfstudie te doen. Daar moet de gemeente ook een rol in spelen. Daar sta ik voor.”

“Over het algemeen zijn mensen verbaasd als ik vertel dat ik zo actief ben binnen de PvdA en me verkiesbaar heb gesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen. Maar naast verbazing zijn mensen vooral heel enthousiast en bemoedigend. ‘Wat stoer dat je dat al op zo’n jonge leeftijd doet.’ Stoer vind ik het niet meer, voornamelijk noodzakelijk. Maar 28% van de gemeenteraadsleden in Nederland is vrouw en helaas is dat in Amstelveen geen ander beeld. Echt jonge raadsleden zijn helemaal schaars. Ik vind dat de gemeenteraad een afspiegeling moet zijn van de bevolking. In Amstelveen, waar ik op nummer 4 sta, wonen 11.000 jongeren en daarnaast nog eens 3.500 studenten op de grootste studentencampus van Noord-Europa! Die moeten vertegenwoordigd worden! Naast vertegenwoordiging in de raad moeten jongeren ook meer betrokken worden bij de gemeente. Ik wil mij de komende jaren ervoor hard maken dat het duidelijker wordt wat de taken van de gemeente zijn, door mijzelf toegankelijk op te stellen. Geen vage politieke praat, maar heldere uitleg over wat wel en niet kan en waar ik voor sta. Welke onderwerpen vinden jongeren het meest van belang? Duurzaamheid en huisvesting. Dit zijn ook mijn prioriteiten. Betreft duurzaamheid wil ik dat Amstelveen investeert in fietspaden en het ook voor mensen die wat minder te besteden hebben mogelijk maakt om duurzaam te investeren. Jongeren moeten weten dat de gemeente er voor hen is, ook als het gaat om een toekomst in Amstelveen. Ik wil me gaan inzetten voor een sociale woonvisie met een focus op meer tijdelijke woningen voor jonge starters. Ik sta voor een socialer, eerlijker en duurzamer Amstelveen, met goede vertegenwoordiging van jongeren!”

“In onze gemeenteraad zitten mensen die stuk voor stuk het beste willen voor Harlingen. Dat hebben we allemaal gemeen, ondanks onze verschillen: onze liefde voor Harlingen. Maar onze gemeenteraad mist een belangrijk ingrediënt, namelijk jongeren. Jongeren kijken anders naar onze stad, komen met andere ideeën en hebben andere ervaringen. Een gezond evenwicht is wat onze stad nodig heeft. Een gemeenteraad waar iedereen samen aan een mooier Harlingen werkt, jong, oud, man en vrouw. Onze gemeenteraad telt veertien mannen en drie vrouwen. Te weinig vrouwen, als je het mij vraagt. Ik stel absoluut geen quotum voor, de kwaliteit van onze raad moet onze prioriteit zijn. Maar ook als je naar kwaliteit kijkt zijn er genoeg (jonge) vrouwen die minstens net zo hard voor Harlingen willen werken en daar minstens net zo goed in zijn. Ik pleit voor een gemeenteraad waarin iedereen zich vertegenwoordigd voelt, en daar zijn nu eenmaal meer vrouwelijke, en meer jonge raadsleden voor nodig. Want een representatieve volksvertegenwoordiging doet samen wat het beste is voor onze mooie stad. Ik ben hier niet geboren, maar wel opgegroeid. Ik ben hier naar school gegaan, heb hier gesport en ik doe nog steeds aan scouting hier. Harlingen is de basis in mijn leven waar ik altijd op terug kan vallen. Harlingen is prachtig, met z’n historische binnenstad waar ik nog altijd elke dag nieuwe dingen zie en ontdek. De zee, die zo onstuimig kan zijn, en een paar uren later rustig met de wind meebeweegt. De pier, waar je even ontsnapt aan de werkelijkheid, en daarna warm onthaald worden in een van de vele gezellige kroegjes. Harlingen, het is mijn grote liefde. Ik wil dat Harlingen nog mooier wordt, als dat al kan. Ik wil dat iedereen hier met hetzelfde plezier kan wonen als ik. Ik wil dat onze gemeente goed zorgt voor de Harlingers, àlle Harlingers, dat je zeker kunt zijn van een vangnet als het mis dreigt te gaan. Ik wil dat iedereen, jong, oud, arm, rijk, man, vrouw, mee kan denken over de toekomst van onze mooie stad, en dat we samen gaan werken voor een nóg mooier Harlingen. Ik beloof dat ik me daarvoor in zal zetten als ik raadslid word.”

“Ik vind het belangrijk dat jonge mensen zich überhaupt kandideren voor de gemeenteraad. Dat is volgens mij stap één; jongeren laten hiermee hun betrokkenheid bij de lokale politiek zien. Daardoor voelen jongeren zich ook echt betrokken bij de lokale politiek. Dat is voor mij al het gevoel van: iets voor je stad willen doen. Jongeren horen in een gemeenteraad thuis; het dient namelijk een vertegenwoordiging van de stad te zijn. Zeker in een internationale studentenstad als Maastricht moet een gemeenteraad dus representatief zijn. Daarom vind ik het belangrijk dat meer jongeren in de gemeenteraad zitten, zeker in de gemeenteraad van Maastricht. Omdat ik het belangrijk vind dat in de gemeenteraad iedereen gerepresenteerd wordt; anders is het namelijk geen volksvertegenwoordiging maar een grijze, oude mannen-club. Zeker in Maastricht was die verhouding in de gemeenteraad gewoon zoek. Met de Seniorenpartij als grootste partij en ook het meedoen van 50PLUS moet je als jongere dan wel even een tijdje erbij zetten om erin te komen. Daarom ben ik actief geworden bij mijn lokale afdeling en daarom heb ik besloten om mij kandidaat te stellen voor de gemeenteraad. Want je kan wel hopen dat andere mensen iets doen, maar ik kan het toch ook zelf proberen? Ik hoop in de gemeenteraad nieuwe, frisse ideeën toe te voegen aan het debat. Ik denk dat ik als jongere en nieuweling meer opensta om nieuwe dingen te proberen. Ik ben enorm gemotiveerd om me voor de stad in te zetten. Ik ben geen originele Maastrichtenaar, maar dat zijn zovelen die hier wonen tegenwoordig niet meer. Het is voor jongeren niet gemakkelijk om hier woonruimte te zoeken als ze hier gaan studeren of een nieuwe stek als ze afgestudeerd zijn. Dat heb ik ook meegemaakt en die ervaring wil ik inzetten voor Maastricht. Zodat iedereen in Maastricht een goed thuis kan vinden.”

Waarom ben je lid geworden?

“Ik heb politiek altijd al interessant gevonden,” vertelt Boris de Jong (20) op deze zonovergoten zaterdag van september. “Ik studeer ook politicologie hier in Amsterdam. Je krijgt dan veel theorie, maar door lid te worden van de Jonge Socialisten hoop ik ook te kunnen proeven hoe het is om actief te zijn in de politiek.” Via bekenden uit zijn eigen netwerk kwam hij bij de JS terecht en alhoewel hij nog maar net begonnen is, merkt hij dat hij al snel leert: “Als je bijvoorbeeld op een activiteit bent en je praat met iemand die kandidaat is (voor het voorzitterschap van de PvdA, red.) dan leer je eerder de taal van de politiek spreken dan in de collegebanken. Mijn oom zit ook bij de PvdA. Hij vertelde me dat het niet alleen theorie is, waar de politiek om draait. Het gaat ook echt om de praktijk.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik wil sowieso ervaring opdoen; ik ben nog echt een groentje. Verder denk ik dat Europees beleid mij het meest aanspreekt. Ik vind het heel interessant maar zie ook de haken en ogen van de EU. Onze toekomst is in Europa; daarvoor is Nederland zelf een veel te kleine speler.” De politieke discussies zal Boris als politicoloog in spe niet schuwen: “Alhoewel misschien niet iedereen open staat voor een politieke discussie, vind ik dat wel leuk; om over politiek met mensen te praten. Dat hoop ik ook bij de Jonge Socialisten te doen.”

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat Anne de Rooij (27) lid werd van de Jonge Socialisten. “Ik was altijd al zo’n type wereldverbeteraar geweest. Toen ik ging studeren leerde ik de JS kennen tijdens de Zomertour in Amsterdam en ben ik gelijk lid geworden.” “Je leerde snel veel vaardigheden; dingen waar ik in mijn huidige werk bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie nog altijd gebruik van maak. Bijvoorbeeld het kunnen relativeren van zaken, het goed kunnen omgaan met druk, leren kritisch te zijn. Al die skills kan je leren, maar de ervaring die je opdoet is ook erg waardevol.” Als oud landelijk bestuurslid, oud voorzitter van de JS Amsterdam en vooral ook oud hoofdredacteur van de Lava is ze dan ook heel actief geweest binnen én voor de vereniging. “Het leukste aan de JS vond ik altijd dat je een soort team bent. Je krijgt advies en geeft het aan anderen; zo leer je van elkaar en steun je elkaar.” Tot deze zomer was ze ook lid van het partijbestuur van de PvdA, waar ze echter het gevoel had niet op de juiste plek te zitten: “Ik ben daarvoor te activistisch. Na het verlies op 15 maart zeiden sommigen dat we weer een grote volkspartij moeten worden, maar er bestaan geen volkspartijen van negen zetels. We moeten juist goed kijken hoe je op links een echte beweging krijgt.” Als partijbestuurslid vond ze de afstand tot dat activisme te groot: “We moeten verder; kom in actie!”

Het nieuwste lid, Juul (21), studeert in Nijmegen maar werkt op dit moment als stagiaire op het partijbureau van de PvdA in Amsterdam.

Waarom ben je lid geworden?

“Ik wou heel graag stagelopen bij een politieke partij voor mijn studie bestuurskunde. Mijn scriptie gaat over de invloed van media op agendasetting in de politiek en hoopte door een stage hier veel over te leren. Deels uit idealen kwam ik bij de PvdA uit, maar ook omdat ze heel enthousiast en vlot reageerden. Binnen een dag of wat was alles geregeld en mocht ik aan de slag en mijn handen uit de mouwen steken in de campagne! Daarin heb ik bij van alles meegeholpen; van het vullen van de PvdA-vakken bij de debatten tot meegaan met ‘Get Out To Vote’ tijdens de laatste dagen. Van de andere stagiaires en campaigners hoorde ik veel goede verhalen over de JS, dus toen ben ik ook gelijk daarvan lid geworden.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik werk op dit moment nog op het partijbureau aan verschillende dingen. Ik hou me onder andere bezig met de Roodies, dat zijn jongeren onder de 16 die ook geïnteresseerd zijn in de PvdA. Die krijgen onder andere een Roodie-box en daar organiseren we ook een leuke activiteit mee. Daarnaast help ik mee met de organisatie van de PvdA Ledendag en het bellen en activeren van nieuwe leden. Voor nu heb ik het nog heel druk op stage, en na de stage ga reizen!”

Op 5 april is Stijn Jansen (26) bezig met het coördineren van een grootschalige actie onder medewerkers van het vliegveld. Hij is organiser bij de FNV. “Ik ben veel op de werkvloer waar ik mensen spreek, ik probeer hun issues te achterhalen. Je moet het zien als een ui: het begint met kleine zaken, maar als je de lagen afpelt kom je bij structurele misstanden uit. En dan is het mijn taak om de grote issues te vinden, mensen lid te maken van de bond, en hen te helpen actie te voeren voor betere arbeidsvoorwaarden.” “Het is mooi werk. Je ziet mensen met hart voor hun werk, je ziet ze ook echt groeien omdat ze zich gehoord voelen. Het ‘samen staan we sterk’-gevoel leeft wel. Vooral onder de jongere medewerkers.” “Achteraf terugkijkend lijken mijn activiteiten bij de JS, vooral de scholentour, heel erg op wat ik nu doe. Koud contact. Van nul af aan beginnen. Op zoek naar creatieve manieren om mensen te vinden. En actievoeren natuurlijk!” “Het werk hier is vaak zwaar, onveilig en slecht betaald. Er wordt geconcurreerd op arbeidsvoorwaarden; je moet echt vechten voor je contract. Daar protesteren we vandaag tegen.” “Je zegt, ‘die bestuurder krijgt 3 ton en Kerstvakantie. En jij hebt met Kerst moeten doorwerken?’ Het is eigenlijk klassenstrijd – dat moet je niet zeggen, want dan krijg je geen mensen mee. Maar het is écht klassenstrijd.”