“Ik vind het belangrijk dat jonge mensen zich überhaupt kandideren voor de gemeenteraad. Dat is volgens mij stap één; jongeren laten hiermee hun betrokkenheid bij de lokale politiek zien. Daardoor voelen jongeren zich ook echt betrokken bij de lokale politiek. Dat is voor mij al het gevoel van: iets voor je stad willen doen. Jongeren horen in een gemeenteraad thuis; het dient namelijk een vertegenwoordiging van de stad te zijn. Zeker in een internationale studentenstad als Maastricht moet een gemeenteraad dus representatief zijn. Daarom vind ik het belangrijk dat meer jongeren in de gemeenteraad zitten, zeker in de gemeenteraad van Maastricht. Omdat ik het belangrijk vind dat in de gemeenteraad iedereen gerepresenteerd wordt; anders is het namelijk geen volksvertegenwoordiging maar een grijze, oude mannen-club. Zeker in Maastricht was die verhouding in de gemeenteraad gewoon zoek. Met de Seniorenpartij als grootste partij en ook het meedoen van 50PLUS moet je als jongere dan wel even een tijdje erbij zetten om erin te komen. Daarom ben ik actief geworden bij mijn lokale afdeling en daarom heb ik besloten om mij kandidaat te stellen voor de gemeenteraad. Want je kan wel hopen dat andere mensen iets doen, maar ik kan het toch ook zelf proberen? Ik hoop in de gemeenteraad nieuwe, frisse ideeën toe te voegen aan het debat. Ik denk dat ik als jongere en nieuweling meer opensta om nieuwe dingen te proberen. Ik ben enorm gemotiveerd om me voor de stad in te zetten. Ik ben geen originele Maastrichtenaar, maar dat zijn zovelen die hier wonen tegenwoordig niet meer. Het is voor jongeren niet gemakkelijk om hier woonruimte te zoeken als ze hier gaan studeren of een nieuwe stek als ze afgestudeerd zijn. Dat heb ik ook meegemaakt en die ervaring wil ik inzetten voor Maastricht. Zodat iedereen in Maastricht een goed thuis kan vinden.”

Waarom ben je lid geworden?

“Ik heb politiek altijd al interessant gevonden,” vertelt Boris de Jong (20) op deze zonovergoten zaterdag van september. “Ik studeer ook politicologie hier in Amsterdam. Je krijgt dan veel theorie, maar door lid te worden van de Jonge Socialisten hoop ik ook te kunnen proeven hoe het is om actief te zijn in de politiek.” Via bekenden uit zijn eigen netwerk kwam hij bij de JS terecht en alhoewel hij nog maar net begonnen is, merkt hij dat hij al snel leert: “Als je bijvoorbeeld op een activiteit bent en je praat met iemand die kandidaat is (voor het voorzitterschap van de PvdA, red.) dan leer je eerder de taal van de politiek spreken dan in de collegebanken. Mijn oom zit ook bij de PvdA. Hij vertelde me dat het niet alleen theorie is, waar de politiek om draait. Het gaat ook echt om de praktijk.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik wil sowieso ervaring opdoen; ik ben nog echt een groentje. Verder denk ik dat Europees beleid mij het meest aanspreekt. Ik vind het heel interessant maar zie ook de haken en ogen van de EU. Onze toekomst is in Europa; daarvoor is Nederland zelf een veel te kleine speler.” De politieke discussies zal Boris als politicoloog in spe niet schuwen: “Alhoewel misschien niet iedereen open staat voor een politieke discussie, vind ik dat wel leuk; om over politiek met mensen te praten. Dat hoop ik ook bij de Jonge Socialisten te doen.”

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat Anne de Rooij (27) lid werd van de Jonge Socialisten. “Ik was altijd al zo’n type wereldverbeteraar geweest. Toen ik ging studeren leerde ik de JS kennen tijdens de Zomertour in Amsterdam en ben ik gelijk lid geworden.” “Je leerde snel veel vaardigheden; dingen waar ik in mijn huidige werk bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie nog altijd gebruik van maak. Bijvoorbeeld het kunnen relativeren van zaken, het goed kunnen omgaan met druk, leren kritisch te zijn. Al die skills kan je leren, maar de ervaring die je opdoet is ook erg waardevol.” Als oud landelijk bestuurslid, oud voorzitter van de JS Amsterdam en vooral ook oud hoofdredacteur van de Lava is ze dan ook heel actief geweest binnen én voor de vereniging. “Het leukste aan de JS vond ik altijd dat je een soort team bent. Je krijgt advies en geeft het aan anderen; zo leer je van elkaar en steun je elkaar.” Tot deze zomer was ze ook lid van het partijbestuur van de PvdA, waar ze echter het gevoel had niet op de juiste plek te zitten: “Ik ben daarvoor te activistisch. Na het verlies op 15 maart zeiden sommigen dat we weer een grote volkspartij moeten worden, maar er bestaan geen volkspartijen van negen zetels. We moeten juist goed kijken hoe je op links een echte beweging krijgt.” Als partijbestuurslid vond ze de afstand tot dat activisme te groot: “We moeten verder; kom in actie!”

Het nieuwste lid, Juul (21), studeert in Nijmegen maar werkt op dit moment als stagiaire op het partijbureau van de PvdA in Amsterdam.

Waarom ben je lid geworden?

“Ik wou heel graag stagelopen bij een politieke partij voor mijn studie bestuurskunde. Mijn scriptie gaat over de invloed van media op agendasetting in de politiek en hoopte door een stage hier veel over te leren. Deels uit idealen kwam ik bij de PvdA uit, maar ook omdat ze heel enthousiast en vlot reageerden. Binnen een dag of wat was alles geregeld en mocht ik aan de slag en mijn handen uit de mouwen steken in de campagne! Daarin heb ik bij van alles meegeholpen; van het vullen van de PvdA-vakken bij de debatten tot meegaan met ‘Get Out To Vote’ tijdens de laatste dagen. Van de andere stagiaires en campaigners hoorde ik veel goede verhalen over de JS, dus toen ben ik ook gelijk daarvan lid geworden.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik werk op dit moment nog op het partijbureau aan verschillende dingen. Ik hou me onder andere bezig met de Roodies, dat zijn jongeren onder de 16 die ook geïnteresseerd zijn in de PvdA. Die krijgen onder andere een Roodie-box en daar organiseren we ook een leuke activiteit mee. Daarnaast help ik mee met de organisatie van de PvdA Ledendag en het bellen en activeren van nieuwe leden. Voor nu heb ik het nog heel druk op stage, en na de stage ga reizen!”

Op 5 april is Stijn Jansen (26) bezig met het coördineren van een grootschalige actie onder medewerkers van het vliegveld. Hij is organiser bij de FNV. “Ik ben veel op de werkvloer waar ik mensen spreek, ik probeer hun issues te achterhalen. Je moet het zien als een ui: het begint met kleine zaken, maar als je de lagen afpelt kom je bij structurele misstanden uit. En dan is het mijn taak om de grote issues te vinden, mensen lid te maken van de bond, en hen te helpen actie te voeren voor betere arbeidsvoorwaarden.” “Het is mooi werk. Je ziet mensen met hart voor hun werk, je ziet ze ook echt groeien omdat ze zich gehoord voelen. Het ‘samen staan we sterk’-gevoel leeft wel. Vooral onder de jongere medewerkers.” “Achteraf terugkijkend lijken mijn activiteiten bij de JS, vooral de scholentour, heel erg op wat ik nu doe. Koud contact. Van nul af aan beginnen. Op zoek naar creatieve manieren om mensen te vinden. En actievoeren natuurlijk!” “Het werk hier is vaak zwaar, onveilig en slecht betaald. Er wordt geconcurreerd op arbeidsvoorwaarden; je moet echt vechten voor je contract. Daar protesteren we vandaag tegen.” “Je zegt, ‘die bestuurder krijgt 3 ton en Kerstvakantie. En jij hebt met Kerst moeten doorwerken?’ Het is eigenlijk klassenstrijd – dat moet je niet zeggen, want dan krijg je geen mensen mee. Maar het is écht klassenstrijd.”

De vakbond; oude lui die actievoeren met gele hesjes en fluitjes? Juist niet! De vakbond heeft veel te bieden voor jonge mensen zoals jij en ik. drie oud-voorzitters van FNV Jong over de noodzaak van de vakbond voor jongeren!

Lees verder; klik hier…

Het nieuwste lid, Pourya (19), is geboren in een asielzoekerscentrum in Winterswijk en woont in Deventer. Pourya werkt momenteel als stagiair bij de rechtbank in Arnhem.

Waarom ben je lid geworden?

“Eigenlijk wou ik al langer lid worden – ik weet niet waarom het even heeft geduurd voordat ik echt de knoop doorhakte. Dat deed ik toen ik me opeens realiseerd dat het 2017 was en ik dacht: nu ga ik het doen. Met al dat tumult in de wereld, al dat extreemrechtse… het is tijd dat het Nederlandse multiculturele verhaal goed wordt verteld. Een raadslid hier in Deventer was altijd al een soort van mentor voor me op school – toen wist ik nog niet dat hij van de PvdA was! Nadat ik lid werd heb ik gelijk contact met hem opgenomen.”

Wat zou je zelf graag doen?

“Ik zou graag willen helpen om onze idealen weer populair te maken onder jongeren. Ze volgen wel wat in de wereld speelt, maar het is allemaal zo negatief. Ik zou trots zijn als ik de idealen van de JS en de PvdA verder zou kunnen dragen. Mijn ouders zijn afkomstig uit Iran en waren politieke vluchtelingen. Misschien dat ik daarin iets kan betekenen – ik begrijp hoe moeilijk het is om naar een ander land te gaan. Dat wordt nog weleens vergeten; vluchtelingen laten meer achter – in familie, vrienden, alles eigenlijk – dan dat ze meenemen. Ik ben erg geïnteresseerd in politiek. Ik hoop nu de stap te maken om echt iets te gaan doen.”

Het is dan wel weekend, Sharon Dijksma (45) staat er gewoon weer, ‘met de poten in de modder’ zoals dat dan heet: meehelpen bij de scouting in Zwolle. “Een goede aftrap van de campagne hier in Overijssel!” Ze staat namelijk weer op de lijst voor de PvdA. Plek vier dit keer. Een stukje hoger dan toen ze in 1994 als JS-voorzitter voor het eerst op de kandidatenlijst van de PvdA terechtkwam. “We waren destijds als JS echt heel erg actief geweest in de discussie over het jongerenbeleid, en (onbedoeld) was ik als voorzitter daardoor aardig in beeld gekomen. De JS heeft toen voor een hoge plek op de lijst gestreden.” Zo was ze plots Tweede Kamerlid, toendertijd de jongste ooit. Ze herinnert zich nog hoe ze als groentje binnenkwam, in de fractiekamer van de PvdA: “Die was nog helemaal in theater-vorm, met het fractiebestuur op een podium. Terwijl bij de JS, daar was iedereen echt gelijk. Daar hebben we toen wel strijd om gemaakt, dat we in een kring gingen zitten zodat we allemaal gelijkwaardig waren.” De lessen van de JS is ze niet vergeten; “de oude actievoerder in mij is er nog steeds”. Niet alleen in haar werk maar ook thuis komt ze ze Jonge Socialisten nog regelmatig tegen: ze heeft nog veel vrienden uit die tijd en ook haar man kent ze van toen. Haar JS-tijd was “een fantastische tijd, zo ontzettend genoten. Het belangrijkste wat ik daar geleerd heb is dat je altijd jezelf moet blijven”.

“In Nederland gaat het eigenlijk hartstikke goed,” zegt Assunta (75) op een gezellige zaterdagmiddag in de Saroleastraat in Heerlen. “Ik kom zelf oorspronkelijk uit Italië. In Nederland gaat het echt beter, het gaat hier het beste. De buitenlanders die hier allemaal komen klagen te veel. Ik kijk ook Duitse televisie en veel Italiaanse televisie. In Italië slapen ze gewoon op straat en hebben ze het er veel slechter dan hier, maar ze komen binnen en klagen gelijk. Ze moeten daar vechten om het eten”.

Lees verder; klik hier…

Een maand geleden stonden ze nog op het Malieveld te demonstreren. Samen met zo’n drieduizend anderen, de landelijke pers en kopstukken en Kamerleden van een heel aantal politieke partijen. ‘We hadden zo’n vijftig man en een megafoon verwacht,’ vertelt organisator Wouter Booij. Een reconstructie van de organisatie van het Holland Against Hate-protest; een protest gedragen door JS’ers.

We zijn in een Haags café om het hele avontuur goed af te sluiten. Van de harde kern zijn Randy, Janneke, Elmar, Lieke, Stijn en Wouter erbij; Mikal en Anne konden vanavond helaas niet. Dat maakt voor de gespreksstof echter niet uit, want al snel vliegt de ene na de andere anekdote over tafel. Het standaardriedeltje dat Wouter veelvuldig voor de pers heeft moeten afdraaien hoeft vanavond niet afgestoken te worden.

Lees verder; klik hier…