Het Goude Oude
© NeONBRAND
Gepubliceerd op 27/11/2020
Geschreven door de Redactie
Storm Stekelenburg
Donderdagochtend. Het is weer tijd voor online les. Ik word wakker en mijn ochtendroutine kickt in. Ik doe mijn wekker uit. Snel mijn koffie zetten en smeer een lekker bammetje. Ik hoef toch niet naar school te fietsen door corona, dus dan kan ik net zo goed mijn broodje eten tijdens de les.
Terwijl mijn docent de economie les probeert op te starten, kauw ik lekker voort en voel ik hoe erg hij zijn best doet. Het probleem is alleen dat de afstand nog steeds te groot is. Alhoewel ik direct met hem verbonden ben, voel ik dat niet. Je hebt geen direct contact, niet die blikkenwisseling die altijd verraadt aan de leraar of je het nou echt snapt. De serieuze omgeving die je echt tot leren zet is tijdelijk buiten beeld, wat ervoor zorgde dat de prestaties van het gros van mijn medeleerlingen kelderde. De leerstof wordt dan ook minder goed behandeld doordat de meeste leraren digibeet zijn. Van de 2 uur lestijd wordt een half uur gevraagd: “Horen jullie mij? Kunnen jullie de PowerPoint zien?” Dat is tijd die beter besteed kan worden aan het geven van de les. Alleen moeten leraren natuurlijk ook gewoon met de tijd meegaan. PowerPoint komt uit 1987, het bestaat al 33 jaar! Dan zou een groot deel van de leraren nu wel moeten begrijpen hoe je er eentje opstart.
Deze gang van zaken was gelukkig heel tijdelijk en nu heb ik weer fysiek les. Les waar je echt wat doet, echte focus behoudt op de stof en het sociale contact onderhoudt. Het sociale contact is het belangrijkste van het onderwijs, samen met het opbouwen van je kennis. Het sociaal kunnen uiten geeft een belangrijke vaardigheid: samenwerken, hetgeen waar de PvdA groot door is geworden. Samenwerking is een belangrijke vaardigheid dat qua schoolwerk online heel moeilijk is geworden. Je kan niet aan een andere leerling snel even vragen hoe bijvoorbeeld vraag drie van een opdracht in elkaar steekt. Er is een barrière waar je omheen moet werken. Moet je je schrift oncomfortabel voor de camera houden of je scherm delen en je best doen op Paint? Fysiek heb je die problemen niet. Ik doe dan snel met mijn klasgenoten mijn schriftje open en kan dan laten zien hoe je op het antwoord komt. Een gezellige en leerzame ervaring: samen met mijn klasgenoten werken schept immers ook gewoon een band. Het huiskamergevoel vergroot, je leerplezier wordt beter en dus ook je wil om te leren neemt toe. Hierdoor word je een beter ontwikkeld mens en kan je betere besluiten maken. Zo was het vroeger ook, dus misschien was er vroeger toch wel iets beter. Misschien heeft de oude garde wel een punt.
Ik mis school. Ik had niet verwacht dat ik dat zou zeggen. De sfeer van de school is erg aangenaam. Een soort tweede huis, je kent de weg en de leraren. Je ziet hem in vier, vijf of zes jaar lang vijf dagen per week. Je voelt de levendigheid ervan, je voelt de energie van de mensen. Ik blijf me toch altijd verbazen wat voor unieke mensen er zijn in je nabije omgeving. Dat mis je toch op je zolderkamer. Je huis is dan wel een vertrouwde omgeving, alleen mis je die unieke ervaringen die je op school zou hebben. Al is het lerend, al is het samen een potje kaarten of een spelletje spelen op de laptop samen. Het vertrouwde en het oude begint zo toch voordelen te laten zien.
Het hebben van een vastgelegd patroon is vooral voor een examenkandidaat enorm fijn. Mensen met gigantische zorgen hebben een groot idee nodig: structuur. Structuur geeft een mens rust, omdat de mens kan blijven vasthouden aan een bepaalde gang van zaken. Aangezien mensen gewend zijn aan offline onderwijs verdwijnt de structuur. Halsoverkop schakelen geeft eenmaal verwarring. Zoals het ook verwarrend is om als rechtshandige plotseling met je linkerhand te moeten gaan schrijven. Het fysieke onderwijs biedt die structuur. Hoe goed het ook is dat de leraren zich inzetten om online paraat te staan, lukt het gewoon net niet. Een nieuw koekjesrecept verslaat nooit het recept van je oma: sommige vertrouwde dingen zijn beter. Veel leerlingen hebben dan ook moeilijker toegang tot online les dan fysiek les en hebben er dus meer aan om face-to-face te leren. Armere kinderen hebben minder snel toegang tot goed internet en laat staan een laptop die niet om de haverklap vastloopt. Vroeger had je die lasten niet. Toch misschien weer een teken dat er vroeger ook dingen echt beter waren dan nu.
Het fysieke onderwijs is zo belangrijk dat het de grootste must is om te behouden in tijden van nood. Hoe meer je investeert in hetgeen wat zich nog kan ontwikkelen, hoe meer je eruit kan halen. Het fysieke onderwijs moet koste wat kost door blijven gaan. Hoe pijnlijk het ook is voor mijn progressieve brein, is soms het oude vertrouwde beter.
Storm Stekelenburg is scholier en redacteur van de LAVA.
