“Make the union great again”, de terugkeer van Amerikaanse vakbonden?

© Ehimetalor Akhere Unuabona op Unsplash

Lucas de Jong

“We willen Jeff Bezos bedanken voor zijn ruimtereis, want toen hij daar was, schreven wij mensen in voor de vakbond.’’ Dat is hoe Chris Smalls, de oprichter van de eerste vakbond voor Amazon-medewerkers, antwoordde op het nieuws dat de CEO van Amazon begonnen was met het commercialiseren van ruimtevluchten door ze zelf aan te bieden. Al jaren worden de medewerkers van Amazon uitgebuit voor hun arbeid, terwijl de oprichter van het bedrijf één van de rijkste mensen ter wereld is geworden: elk uur wordt Bezos een paar miljoen rijker, terwijl zijn medewerkers zwoegen voor een hongerloon en de vorming van vakbonden door Amazon wordt gedwarsboomd. Voor het eerst in decennia zien we weer de opkomst van een vakbondsbeweging in de VS. Overal schieten vakbonden op, bij de vele vestigingen van grote bedrijven, als rozen uit de grond.

De Amerikaanse vakbondsbeweging wordt al meer dan een eeuw geplaagd door nederlagen en strijd. In de jaren ’30 ging dit zelfs gepaard met dodelijk geweld, waar een rol als vakbondsorganisator je al snel een kogel kon opleveren, afgevuurd door een corrupte agent die op de loonlijst van de fabriekseigenaar stond. Tegenwoordig lijkt het er wat vrediger aan toe te gaan, maar de vijandigheid tegenover vakbonden is niet veel afgenomen. In plaats van tegen kogels strijden organisatoren nu tegen union busting, waarbij lokale managers wordt geleerd om vakbondsvorming tegen te werken. In de tussentijd leerden bedrijven steeds beter om stakende werknemers te bevechten, van het inhuren van stakingsbrekers – inhuurkrachten die stakende werknemers vervangen – tot het gebruik van politiegeweld. Onlangs brak de politie in New York nog een staking van Amazon-bezorgers op buiten een distributiecentrum, met als gevolg de arrestatie van meerdere stakers.

De geschiedenis heeft geleerd dat de Amerikaanse werkende klasse blijft geloven in de oude Amerikaanse droom dat als je hard werkt, je jezelf kan verheffen en uiteindelijk een goed leven kan krijgen. Maar wanneer linkse alternatieven om de hoek komen kijken om hen die kans te geven, geloven ze er vaak niet in. Of het door jarenlange anti-linkse propaganda komt of een stug geloof in de oude droom, wie zal het weten? Wat we wel weten is dat het Amerikaanse volk grotendeels het huidige systeem, dat economische ongelijkheid in de hand werkt, beu is: van wijdverspreide steun voor iemand die de CEO van een ziektekostenverzekering zou hebben vermoord, tot steun onder de Amerikaanse werkende klasse voor de verkiezing van Donald Trump, die hen misleidend beloofde dat deze oude droom eindelijk weer voor hen zou werken.

De Amerikaanse vakbeweging staat de komende vier jaar misschien voor haar grootste strijd. Trump heeft nu al de werkende klasse verloochend door zijn aankomende kabinet te vullen met de rijkste 1% en ja-knikkers en vervolgens miljoeneninvesteringen te accepteren van mensen die hardwerkende Amerikanen uitbuiten. Tijdens zijn inauguratie zat ook niet zijn kabinet op de eerste rang, maar Jeff Bezos, Mark Zuckerberg, Elon Musk en andere CEO’s die samen meer dan een biljoen waard zijn. Des te meer we te weten komen over de aankomende Trump-regering, des te meer we zien dat zij niet de belangen van de werkende klasse vertegenwoordigt. 

Is dit wat Trump’s boodschap ‘make America great again’ betekent wanneer het er op aankomt? Geef Amerika aan de hebzuchtigen die niks geven om de werkende klasse, vrouwen of minderheden, geef het aan hen die het leven voor het gros van Amerikanen al jaren haast onleefbaar hebben gemaakt, want succesvolle miljonairs weten toch wel wat er moet gebeuren? Daarop is een vrij makkelijk antwoord, wat veel Trump-supporters diep van binnen eigenlijk wel weten. Wanneer Amerikanen die op Trump stemden werd gevraagd wanneer Amerika dan zo geweldig was, wezen degenen die het überhaupt lukten om op een antwoord te komen, naar de jaren ‘50. De ironie: tijdens deze periode kende de VS een hoge inkomstenbelasting, waarbij iedereen met een inkomen hoger dan 1 miljoen dollar 75% belasting betaalde.

En hoe kwam dat? Door Roosevelts New Deal, die tijdens de jaren ‘30 de basis legde voor de Amerikaanse verzorgingsstaat, en de jarenlange druk van vakbonden. Daarnaast was het bekostigen van de oorlogseconomie een belangrijke drijfveer achter het ophogen van inkomstenbelasting. Amerika was in nood en iedereen moest zijn steentje bijdragen, dus de sterkste schouders werden gedwongen om de zwaarste lasten te dragen. 

Al na een week van Trumps tweede termijn hebben we gezien dat de VS weer in nood is. Als iemand Roosevelts tegenpool is, dan is hij dat wel. De Amerikaanse werkende klasse kan voor de komende jaren niet op een president als Roosevelt rekenen, dus meer dan ooit is ze op zichzelf aangewezen. Dus mochten Amerikanen een echt antwoord willen krijgen op wat Amerika groot kan maken, heb ik een vrij makkelijk antwoord: Join a union and tax the rich!

Lucas de Jong is student geschiedenis en bestuurslid bij de Jonge Socialisten, afdeling Fryslân 

Deel ook jouw artikel over dit onderwerp en contacteer de redactie! Volg Lava ook op de socials!

categorieën: Bericht